Kalendarium

Ważne daty w historii Miasta Lubartów i Ziemi Lubartowskiej

29 maja 1543

Król Zygmunt Stary wydał w Krakowie przywilej lokacyjny pozwalający wojewodzie lubelskiemu Piotrowi Firlejowi na założenie miasta na gruntach wsi Łucka i Szczekarków. Od herbu Firlejów nadano mu nazwę Lewartów.
W ślad za tym 25 sierpnia 1543 r. w Kocku Piotr Firlej wydał dokument określający szczegółowe zasady lokacji.

23 września 1549

W mieście powstał pierwszy drewniany kościół p.w. Piotra Apostoła Fundowany przez Piotra Firleja.
Biskup krakowski Samuel Maciejowski  ustanowił  w Lewartowie parafię z proboszczem ks. Janem.

listopad 1557

Drugim dziedzicem Lewartowa został Mikołaj Firlej, wojewoda lubelski.

21 września 1575

Mikołaj Firlej wojewoda lubelski, właściciel Lewartowa przyznał osiedlającym się w mieście prawo swobodnego wyznania i „rządzenia się według prawa kraju własnego”.

1588

Do Lewartowa przybywa pedagog Wojciech z Kalisza, który obejmuje szkołę ariańską reorganizując ją i nadając program tzw. Schola Levartoviana Restituta. Placówka istniała do 1598 r. tj. śmierci protektora Mikołaja Kazimierskiego.

13-14 stycznia 1592

DYSPUTA religijna w Lewartowie z udziałem przedstawicieli jezuitów (A. Radzimiński, M. Łaszcz, J. Szafarzyński), kalwinów (G. Jankowski) i arian (J. Niemojewski, F.Socyn, Wojciech z Kalisza).

11 stycznia 1712

Sejmik województwa lubelskiego obradujący w kościele parafialnym w Lewartowie dotyczący kosztów utrzymania wojsk i ekscesów powodowanych przez żołnierzy na ludności cywilnej oraz skutkom tzw. „morowej zarazy” na terenie Lubelszczyzny w okresie wojny północnej.

1 marca 1733

Decyzją właściciela Lewartowa księcia Pawła Karola Sanguszki rozpoczęto w mieście budowę murowanej świątyni. Kościół według projektu architekta włoskiego Pawła Fontany powstał w ciągu 5 lat.

21 marca 1738

Biskup żmudzki Michał Karp dokonuje konsekracji świątyni św. Anny.

7 stycznia 1739

Książę Paweł Karol Sanguszko założył w Lubartowie cech kunsztu żelaznego zrzeszający rzemieślników branży metalowej.

22 listopada 1744

Przywilej królewski Augusta III wydany w Grodnie odnawiał i potwierdzał  prawo miejskie magdeburskie, nadawał miastu nową nazwę Lubartów i herb.

14 kwietnia 1750

W Zahajcach na Wołyniu zmarł  Ks. Paweł Karol Sanguszko, właściciel Lubartowa. Jego pogrzeb zorganizowany rok później (24-26.V.1751) w Lublinie i Lubartowie był ostatnim wielkim pochowkiem sarmackim w Rzeczypospolitej.

27-28 maja 1751

Uroczystości pogrzebowe Pawła Karola Sanguszki w Lubartowie. Ciało Księcia spoczęło w Lublinie; jego serce i język w kaplicy św. Agaty w Lubartowie.

4 lipca 1774

W wyniku podziału spadku po księciu P. K. Sanguszce nowym właścicielem Lubartowa został najstarszy syn  Pawła i Barbary Sanguszków  książę Józef Paulin, marszałek wielki litewski.

3 maja 1791

Uchwalenie Konstytucji 3 Maja.

2 października 1791

Śmierć ks. Barbary Sanguszkowej, jej ciało spoczęło w krypcie Sanguszków w podziemiach kościoła Kapucynów w Lublinie, serce w kościele św. Anny w Lubartowie.

sierpień 1793

Staraniem młodszych synów Sanguszków – Hieronima i Janusza w kościele parafialnym w Lubartowie ufundowano pomnik epitafium poświęcone Ojcu – Pawłowi (zm. 1750), Matce – Barbarze (zm. 1791) oraz najstarszemu bratu Józefowi (zm. 1781) których serca złożono w uroczystościach pogrzebowych w Lubartowie.
Pomnik projektu Sebastiana Sierakowskiego wykonany z czarnego marmuru przez zakład kamieniarski z Czernej.

11 maja 1809

Wojna napoleońskiej Francji z Cesarstwem Austriackim. Wojska Księstwa Warszawskiego z wodzem naczelnym ks. Józefem Poniatowskim witane z entuzjazmem wkroczyły do Lubartowa. Lubelszczyzna została włączona do Księstwa Warszawskiego. Wkrótce potem Lubartów po raz pierwszy stał się powiatem.

17 kwietnia 1810

Lubartów po raz pierwszy w dziejach powiatem w departamencie Lubelskim Księstwa Warszawskiego.

22 lipca 1819

W Lubartowie zorganizowano pierwszą stałą szkołę  elementarną.

10 maja 1831

Bitwa pod Lubartowem stoczona przez korpus generała W. Chrzanowskiego z oddziałami rosyjskimi. Wojsku polskiemu udało się wycofać, punktem oporu powstrzymującym Rosjan był klasztor Kapucynów, gdzie obroną dowodził kpt. Józef Leśniowski. Na skutek ostrzału znaczna część drewnianej zabudowy Lubartowa spłonęła.

25 czerwca 1839

Klementyna Małachowska sprzedaje swe dobra lubartowskie kuzynowi Henrykowi Łubieńskiemu. W końcu roku nowy właściciel   założył w mieście fabrykę fajansu , pierwszy zakład przemysłowy.

22/23 stycznia 1863

Wybuch powstania styczniowego.
Lubartów jest jedną z kilkudziesięciu miejscowości, w których rozpoczęto powstanie. O godz. 4.00 grupa spiskowców lubelskich oraz powstańców z okolic Kamionki i Kozłówki zaatakowała park artyleryjski na przedmieściach Lubartowa (Skrobów). Stoczono regularną bitwę z 7. rotą wołogodzkiego pułku piechoty . Walki przeniosły się do miasta. W sumie zginęło 5 powstańców, pochowanych na lubartowskim cmentarzu. W kolejnych miesiącach na terenie powiatu wielokrotnie oddziały partyzanckie m.in. K. Bogdanowicza, W. Lewandowskiego, M. Borelowskiego prowadziły walki z Rosjanami. Największą była bitwa pod Sobolewem 24 maja 1863 r.

listopad 1863

W Lubartowie zamieszkuje czasowo Aleksander Głowacki/Bolesław Prus, powstaniec uczestnik walk w rejonie Białej i Łukowa, ranny w bitwie pod Białką 15.08, aresztowany i przetrzymywany w Siedlcach dzięki staraniom wujostwa Domiceli i Olszewskich wraz z chorym bratem Leonem przebywał w domu przy ul. Lubelskiej 210 / dziś 35.

19/31 grudnia 1866

Ukaz carski o nowym podziale administracyjnym Królestwa Polskiego – Lubartów powiatem.

1-15 stycznia 1867

Lubartów siedzibą powiatu kierowanego przez naczelnika (pierwszym mianowano Iwana Szternberga).

24 lutego 1867

Władze carskie zlikwidowały klasztor w Lubartowie. Kościołem św. Wawrzyńca, podległym parafii, początkowo kierował zakonnik o. F. Jarzębiński, po jego śmierci w 1885 r. – księża parafialni.

3/15 października 1893

W Lubartowie dokonano poświęcenia nowo zbudowanej cerkwi prawosławnej pod wezwaniem św. Aleksandra Newskiego.
Powstała na gruntach prywatnych naprzeciwko kościoła kapucynów. Było to wotum za uratowanie cara Aleksandra III z katastrofy kolejowej. Korzystali z niej mieszkańcy Lubartowa i okolicy pochodzenia rosyjskiego, tworzący na naszym terenie kadrę urzędniczą i oświatową zaborcy. Pierwszym duchownym został ks. Mikołaj Sofronow. Cerkiew działała do lipca 1915 r. kiedy to podjęto akcję ewakuacji Rosjan wobec zbliżania się wojsk niemieckich. Wiosna 1929 r. budynek został rozebrany. W tym miejscu zbudowano dom ludowy im. Marszałka J. Piłsudskiego.

28 marca 1898

Uroczyście otwarto linię kolejową łączącą Lublin z Łukowem i Siedlcami.
Linia została zbudowana w latach 1894–1898 jako odnoga kolei nadwiślańskiej. Głównym jej zadaniem było szybkie przemieszczanie wojsk na wypadek wojny. Już latem 1896 r. rozpoczęto budowę dworca w Lubartowie. W listopadzie 1897 r. odbyła się w nim biesiada z okazji zakończenia budowy toru linii Łuków-Lublin.
Stały ruch na linii uruchomiono 30 sierpnia 1898 roku.

18 grudnia 1902

W Lubartowie powstaje pierwsze Towarzystwo Oszczędnościowo Pożyczkowe, przewodniczącym Rady wybrano Kazimierza Chromińskiego.

1903

Konstanty Zamoyski utworzył ordynację kozłowiecką liczącą 7650 ha z czego 4451 stanowiły lasy. W folwarkach ordynacji były 3 młyny motorowe i dwa wodne w Dysie i Dąbrówce, gorzelnia, kaszarnie, tartak, kopalnie żwiru i torfu w Nasutowie, mleczarnia, dwie cegielnie w Skrobowie i Dysie.

styczeń 1903

Przy istniejącej od 1898 r. herbaciarni usytuowanej naprzeciwko lubartowskiej fary uruchomiono pierwszą rosyjsko-polską bibliotekę. Zarządzana przez miejscowych urzędników m.in. archiwistę Zarządu powiatowego T. Debkiewicza, T. Gawłowskiego oraz Krystynę Tokarzewską istniała do 1908 r. Początkowo zbiory liczyły 51 rosyjskich i 327 polskich książek. Pierwszą jawną polska bibliotekę otwarła w Lubartowie 7.09 1905 r. żona miejscowego aptekarza Emilia Ryl.

10 stycznia 1903

Oficjalnie powstało w Lubartowie Towarzystwo Straży Ogniowej z Janem Zaniewickim/Zaniewskim jako przewodniczącym oraz Antonim Rylem i Adamem Majewskim – członkami Zarządu. Zorganizowano 3 drużyny strażackie.

1904

Ks. wikary Hipolit Boratyński zorganizował w Lubartowie pierwszy chór parafialny. Na jego bazie w 1927 r. powstała „Lutnia kościelna św. Cecylii”, chór prowadzony przez wiele lat przez organistę kościoła św. Anny  Jana Maliszewskiego.

7/20 września 1909

Iwan Jakubczyk utworzył w Lubartowie prywatne czteroklasowe Męskie Progimnazjum. W 1913 zbudowano – istniejący do dziś – gmach przy ul. Lubelskiej.

czerwiec 1915

Powstał pierwszy zastęp skautowy w Lubartowie przekształcony następnie w drużynę harcerską im. T. Kościuszki. Na jej bazie zorganizowano pluton Polskiej Organizacji Wojskowej z Zygmuntem Kosiorem na czele.

7 sierpnia 1915

Lubartów został zdobyty przez wojska państw centralnych. Zażarte walki toczyły się w rejonie wsi Annobór i Nowodwór, samo miasto nie ucierpiało. Wycofujący się Rosjanie niemal doszczętnie spalili Ostrów Lubelski. Lubelszczyzna weszła w skład okupacji austriackiej a Lubartów stal się siedzibą  władz obwodowych.

3/16 marca 1916

Zebranie założycielskie Stowarzyszenia Spożywców „Jedność” w Lubartowie, wkrótce potem otwarto w mieście pierwszy sklep.

2 lutego 1917

Pierwsza pełna Drużyna Harcerska im. T. Kościuszki włączona w struktury harcerstwa lubelskiego. Na jej bazie działał pluton POW kierowany przez Zygmunta Kosiora.

listopad 1917

Powstaje Polskie Towarzystwo Miłośników Sztuki w Lubartowie, kierowane przez nauczyciela H. Orłowskiego, E. Optołowicza, kierownika Spółdzielni Rolniczo Handlowej i E. Bergera, urzędnika.

7 stycznia 1918

Decyzją okupacyjnej Komisji Powiatowej oficjalnie zarejestrowano powołane w XI 1917 r. Polskie Towarzystwo Miłośników Sztuki w Lubartowie. Na przestrzeni blisko 10 lat istnienia prowadziło bogatą działalność kulturalna i sportową. Zrzeszało łącznie ponad 300 osób skupionych w kilku sekcjach. Działania prowadzono m.in. wykorzystując drewniany budynek tzw. teatralni mieszczący się przy ul Kościuszki a powstały w 1903 r. Główna siedziba znajdowała się przy ul. Browarnej (dziś Partyzanckiej).

1 listopada 1918

W Lubartowie przystąpiono do rozbrajania zaborców austriackich. Grupa młodzieży harcerskiej/ POW w krótkim czasie opanowała główne obiekty zaczynając od pałacu i zmierzając do dworca kolejowego. 3.XI złożono przysięgę na wierność rządowi polskiemu.

12 sierpnia 1920

Trwa wojna polsko–bolszewicka. Rosjanie zbliżali się do Warszawy.  W Lubartowie i okolicy stacjonuje 1 Dywizja Piechoty płk Stefana Dąb – Biernackiego, w rejonie pałacu kwateruje 1 pułk piechoty mjr S. Kozickiego, na dworcu– pociąg pancerny Poznańczyk. W mieście pozostali burmistrz i starosta, zorganizowano Straż Obywatelską z komendantem Józefem Poznańskim. W gmachu starostwa kwateruje dowódca Frontu Środkowego generała E. Rydz- Śmigły. Tu 17 sierpnia odbywa się narada z udziałem Józefa Piłsudskiego. Kontrofensywa znad Wieprza doprowadzi wkrótce do zwycięstwa Polaków w bitwie warszawskiej nad wojskami  Rosji Radzieckiej.

kwiecień 1922

Rozpoczęto produkcję w Hucie Szkła w Lubartowie, największym zakładzie przemysłowym własności Arona Halbersberga. Produkcją kierował S. Besser.

maj/czerwiec 1923

Z inicjatywy m.in. Antoniego Gojdana i Edwarda Krzyka powstał w mieście klub sportowy Lewart. Pierwszy mecz rozegrano 10 czerwca a od jesieni drużyna przystąpiła do regularnych rozgrywek. Mecze rozgrywano na pastwisku miejskim lub plantach koło torów kolejowych. W 1925 r. wydzierżawiono plac przy ul. Lipowej. 10 lat później powstał stadion na Popówce- Wincentowie. Pierwszym prezesem klubu został Gojdan, urzędnik samorządowy. Dużą pomoc finansową dla klubu świadczył hrabia Michał Zamoyski z Kozłówki, jednocześnie zawodnik Lewartu. Drużyna grała w charakterystycznych biało granatowych strojach z czarnym trójkątnym pasem na koszulkach.

27 kwietnia 1924

Zorganizowano w Lubartowie cech murarski skupiający pracowników branży budowlanej. Od czasów zaborów „mularstwo” było popularną w mieście profesją. W zarządzie cechu znaleźli się: Stanisław Junczys,  Konstanty Benet, Jan Racki.

1924

Staraniem Polskiego Towarzystwa Miłośników Sztuki zaczęto wydawać tygodnik  „Lewart. Literatura- sztuka- życie”. Naczelnym redaktorem został Zygmunt Kosior.

25 września 1925

Szpital Sejmikowy w Lubartowie, mieszczący się w powstałym w końcu XIX wieku dworku Kirszenbergów, kupionym przez starostwo powiatowe, przyjął imię Najświętszej Marii Panny (uchwała Wydziału Powiatowego).

listopad 1927

Rozpoczyna działalność Chór Lutnia Kościelna im. Św. Cecylii prowadzony przez organistę Jana Maliszewskiego a działający przy parafii św. Anny. Zespół kontynuuje tradycje chóralne sięgające początków XX w.

11 listopada 1927

Położono kamień węgielny pod budowę gmachu szkoły powszechnej w Lubartowie usytuowanej na placu szkolnym podarowanym niegdyś miastu przez dziedziczkę Klementynę Małachowską na potrzeby oświatowe. Dwupiętrowy gmach wznoszono w latach 30. A pierwsze lekcje w części obiektu odbyły się jesienią 1930 r.

27 listopada 1927

Rozpoczęła działalność Publiczna Szkoła Dokształcająca Zawodowa w Lubartowie.

1928

Z inicjatywy Janiny Teterowej powstał w Lubartowie Związek Pracy Obywatelskiej Kobiet i Samopomoc Społeczna dla Kobiet. Należało do niego spore grono kobiet z rodzin urzędniczych, nauczycielki, kupcowe. Przez kilka lat prowadziły aktywną działalność w mieście. Dzięki ich aktywności powstała kawiarnia, stołówka, prowadzono ochronkę i przedszkole miejskie, organizowano akcję letnią i kolonie dla dzieci ze Śląska

1928

Polska Macierz Szkolna w Lubartowie podjęła się wydawnictwa monografii powiatu lubartowskiego Ziemia Lubartowska autorstwa Wandy Śliwiny i Ferdynanda Tracza. Dzięki wsparciu finansowemu (m.in. żony Adama Zamoyskiego) oraz bezinteresownej pracy autorów i zaangażowaniu społecznemu szerokiego grona mieszkańców udało się tę publikację w 10 rocznicę Niepodległości wydać.

Wiosna 1928

Rozpoczęto budowę hali targowej w Rynku II. Budynek w części środkowej piętrowy z dobudowanymi po obu stronach parterowymi pawilonami pełnił różne funkcje. Przede wszystkim były tu sklepy i zakłady usługowe różnych branż dzierżawione zarówno przez Polaków jak i Żydów. Na piętrze mieściła się spora sala widowiskowo-kinowa i pomieszczenia biurowe.

lato 1928

Z inicjatywy Stanisława Wysockiego rachmistrza Magistratu przy OSP powstaje orkiestra dęta. Instrumenty otrzymali po byłej orkiestrze policyjnej. Na siedzibę przeznaczono budynek po browarze Majewskich. Z czasem przeniesiono się do remizy OSP przy ul. Kościuszki (dawna teatralnia). Pierwszy występ to koncert kolęd u Kapucynów na pasterce 1928 r. W latach 30. W orkiestrze grało około 30 strażaków. Uświetniali swymi występami wszelkiego typu uroczystości miejskie.

26/27 sierpnia 1933

Pożar pałacu Sanguszków. Z rąk prywatnych właścicieli (Włodzimierz i Maria Łysińscy) pałac zakupiło Zgromadzenie Misjonarzy Braci Kresowych, którzy założyli w gmachu drukarnię, prowadzili też ośrodek wychowawczy dla sierot. Z niewyjaśnionych przyczyn sierpniową nocą wybuch pożar niszcząc dużą część zabudowań. Ruinę odkupiło w XII 1937 r. Miasto. Po renowacji 12.06 1938 r. poświęcono i oddano do użytku mieszkańcom park miejski.
Pałac w ograniczonym zakresie odbudowano po wojnie.

11 maja 1938

Odbyła się w Lubartowie uroczystość nadania honorowego obywatelstwa miasta Lubartów 8 Pułkowi Piechoty Legionów z Lublina. Specjalną uchwałę Miejskiej Rady wręczono oficerom 8 pułku przybyłym na uroczystość.
Jesienią tego roku na lubartowskim Rynku przekazano Jednostce zakupione ze składek społecznych FON karabiny maszynowe (9 szt.)

jesień 1938

Do Lubartowa powracają kapucyni. Usunięci z klasztoru w 1867 r. na skutek swojej aktywnej działalności w okresie powstania styczniowego zostali na lata pozbawieni swojej własności w mieście. Klasztor przez szereg lat wykorzystywano na potrzeby władz i urzędów, kościołem opiekował się ksiądz wikary ze św. Anny.

1 września 1939

Rozpoczęła się II wojna światowa. Działania wojenne objęły także Lubelszczyzną.  Duże ruchy wojsk w rejonie Lubartowa. Miasto było punktem zbornym dla rozbitych polskich formacji. Przez kilka dni (12-15.09) tu stacjonował sztab dowódcy Frontu Północnego gen. S. Dąb Biernackiego.
19 września do Lubartowa wkroczyły wojska niemieckie. Rozpoczęła się okupacja niemiecka.

13 listopada 1939

W okupowanym kraju zorganizowano Związek Walki Zbrojnej. Na terenie powiatu funkcjonowała Komenda Obwodu Lubartów z dowódcą Janem Królikowskim „Taranem”. W 1942 r. ZWZ przekształcono w Armię Krajową.

23 grudnia 1939

W Lublinie odbyła się  publiczna egzekucja inteligencji polskiej– wśród zamordowanych  starosta lubartowski Tadeusz Illukiewicz
Tego samego dnia w Lubartowie obok betoniarni  Niemcy rozstrzelali  50 mieszkańców powiatu .

kwiecień 1940

Zbrodnia katyńska, wśród tysięcy ofiar: żołnierze i policjanci związani z Ziemią Lubartowską, wśród nich burmistrz Lubartowa mjr Jan Stanisław Jastrzębski.

11 października 1942

Ostateczna zagłada ludności żydowskiej w Lubartowie. Zgromadzonych na rynku Żydów poprowadzono zwartą kolumną na dworzec kolejowy, załadowano do wagonów i wysłano do obozów. W tym samym czasie trwały rozstrzeliwania na terenie miasta (cmentarz i łaźnia żydowska przy Orlicz–Dreszera oraz łąki nadwieprzańskie).

31 maja 1944

Największa uliczna łapanka w mieście, 200 mieszkańców wywieziono na Majdanek.

22 lipca 1944

Akcja Burza na Lubelszczyźnie – Siły 27. WDP Armii Krajowej oraz miejscowe oddziały AK dokonały wyzwolenia szeregu miejscowości powiatu lubartowskiego, w tym również Lubartowa.

25 lipca 1944

W Skrobowie zostały rozbrojone oddziały 27 WDP AK. W świat poszedł komunikat : „Sowieci nas rozbrajają”.

14 września 1946

Lubartów nawiedza biskup lubelski Stefan Wyszyński, późniejszy prymas Polski.

1 grudnia 1948

Wznowiła działalność Miejska Biblioteka Publiczna z siedzibą przy ul .Żabiej 3 ( a następnie 25 Października 5). MRN przejęła księgozbiór Polskiej Macierzy Szkolnej. Oficjalne otwarcie i nadanie imienia Adama Mickiewicza nastąpiło 15.01 1949 r. Pierwszą kierowniczką została Zofia Romańska.

1 sierpnia 1949

W Lubartowie oficjalnie uruchomiono Miejską Bibliotekę Publiczną im. Adama Mickiewicza.  

1953

W Lubartowie otwarto powiatową stację pogotowia ratunkowego. Pierwotnie usytuowano ją przy ul. Słowackiego 14 w jednym pomieszczeniu. Stacja dysponowała  samochodem marki skoda. Kierował nią lekarz Stefan Kwasek. Z czasem nastąpiła rozbudowa i przeniesienie siedziby u zbiegu ulic 25 Października-Cmentarna.

11 września 1955

Grupa regionalistów powołuje do życia Komisję Miłośników Historii w Lubartowie (od 1957 Stowarzyszenie Miłośników Ziemi lubartowskiej, od 1977 Lubartowskie Towarzystwo Regionalne). Pierwszym prezesem został Jan Mangold.

wrzesień 1956

Ukazał się 1 numer wydawnictwa „ Lubartów i Ziemia Lubartowska”, wydany w formie zeszytowej staraniem Komisji Miłośników Historii w Lubartowie.

kwiecień 1957

Rozpoczęto budowę Zakładów Produkcji Elementów Budowlanych przy ul. Nowodworskiej. Był to pierwszy po II wojnie zakład budowany w Lubartowie (dzisiaj SOLBET).

lipiec 1958

Decyzją właściciela dworku przy ul. Kościuszki dr Stefana Werchrackiego jedno z pomieszczeń przeznaczono na gromadzone przez regionalistów zbiory muzealne. W kolejnych latach na potrzeby regionalistów przekazano następny lokal. Testamentem dr Werchracki zapisał swój dom na potrzeby przyszłego muzeum, które otwarto 17.10 1970 r.

1959

Powstał Zespół Pieśni i Tańca „Lubartowiacy”.

1 lutego 1960

Uruchomiono Zakłady Produkcji Elementów Budowlanych w Lubartowie, pierwszy po zakończeniu wojny zakład zbudowany w mieście.

czerwiec 1960

Powołano spółdzielnię mieszkaniową w Lubartowie. Pierwsze bloki zbudowano przy Al. Tysiąclecia.

1 października 1960

Powstał Powiatowy Dom Kultury w Lubartowie (uchwała nr 97/60 Prezydium PRN), od 15. IX.1977 r. funkcjonuje jako Lubartowski Ośrodek Kultury.

1963

Wmurowano kamień węgielny pod budowę Szkoły Robót Budowlanych w Lubartowie zwaną Pomnikiem Chwały Oręża LWP.

1 stycznia 1966

Powstaje Miejskie Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej prowadzące działalność w zakresie gospodarki miejskiej i usług komunalnych.

9-17 kwietnia 1966

Obchody milenijne (1000 rocznicy chrztu Polski) w Lubartowie- zorganizowano bogate uroczystości religijne, w tym  zjazd księży pracujących w Lubartowie.

17 października 1970

Otwarcie Muzeum Regionalnego w Lubartowie, mieszczącego się w zabytkowym dworku dr Stefana  Werchrackiego przy ul. Kościuszki 28.

19 stycznia 1971

Uruchomiono w Lubartowie filię Zakładów Radiowych Kasprzaka. Od 1 VII 1979 jako samodzielne ZWM Unitra. Produkcję rozpoczęto od radioodbiorników samochodowych Rajd i Mini 2 oraz magnetofonów kasetowych na licencji Thomsona. Uroczyste otwarcie zakładu odbyło się 29 lipca.

październik 1973

W Lubartowie otwarto Zakłady Krawiecko-Kuśnierskie Gracja. Obiekt zbudowano w miejsce dawnych pożydowskich budynków przy ul. 25 Października.

21 maja 1977

Przekształcenie i zmiana nazwy Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Lubartowskiej na Lubartowskie Towarzystwo Regionalne.

1 lipca 1979

Lubartowski „Kasprzak” staje się samodzielnym Zakładem Wytwórczym Magnetofonów „Unitra” produkującym magnetofony kasetowe, m.in. Grundig MK 232 i Condor.

15 lipca 1980

Strajk w Lubartowskich Zakładach Garbarskich a w następnych dniach w kolejnych siedmiu zakładach. Lubartów dołączył do kilkuset  protestujących zakładów Lubelszczyzny. Protesty w naszym mieście trwały do 23 lipca. Wydarzenia te nazwano Lubelskim Lipcem.

1 września 1980

Rozpoczął działalność Młodzieżowy Dom Kultury w Lubartowie. Początkowo funkcjonował na bazie Zespołu Szkół nr 2, od 20 października w dworku należącym niegdyś do p. Słowikowskich. Od stycznia 1981 r. przy MDK działał Międzyszkolny Klub Sportowy z sekcją piłki ręcznej.

20 listopada 1980

Powstał Międzyzakładowy Komitet Koordynacyjny NSZZ „Solidarność” w Lubartowie.

13 grudnia 1981

Wprowadzenie stanu wojennego w Polsce. Internowano 3 czołowych działaczy związku z Lubartowa. W pierwszych dniach stanu wojennego zorganizowano strajki protestacyjne w Zakładach Produkcyjnych WZSR i ZWM Unitra.

6 listopada 1986

Po uzyskaniu zgody władz ruszyły prace przy budowie kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy (projekt architektoniczny Wojciech Kożuchowski) – parafia erygowana w dn. 6.X. 1988, pierwsza msza odprawiona została w wigilię 1991r.

27 września 1987

Telewizyjny Turniej Miast Lubartów – Wągrowiec.

16 kwietnia 1989

W klasztorze O.O. Kapucynów powstał Komitet Obywatelski Ziemi Lubartowskiej przy Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ Solidarność na czele z Andrzejem Zielińskim.

27 maja 1990

Wybory samorządowe w Polsce. W Lubartowie wybrano 28 radnych Rady Miejskiej I kadencji, przewodniczącym został Andrzej Zieliński.

29 marca 1991

Pierwsza wielkopiątkowa Droga Krzyżowa ulicami Lubartowa z udziałem wiernych ze wszystkich wspólnot parafialnych.

10 września 1991

Prywatyzacja lubartowskiej gazowni (istniejącej od lat 70. XX wieku m.in. jako Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Gazu Bezprzewodowego), powstaje GASPOL.

1993

Z inicjatywy nauczyciela a następnie wieloletniego trenera Wiesława Nowaka założono w Lubartowie Młodzieżowy Klub Lekkoatletyczny Nefryt. OD 1995 r. zaczął on organizować biegi nazwane Biegami Lewarta.

10 lutego 1993

Rada Miejska w Lubartowie uchwałą nr XXXV/197/93 nadała miastu obecny herb. Staraniem LTR po konsultacjach historyczno- heraldycznych  wypracowany został nowy wzór, wywodzący się od herbu nadanego miastu  przez króla Augusta III w roku 1744.

29 kwietnia 1996

Ukazał się 1 numer dwutygodnika miejskiego „Lubartowiak”.

16 czerwiec 1998

Zespół Szkół nr 2 przyjął imię Księcia Pawła Karola Sanguszki. Z tej okazji w Lubartowie gościł potomek XVIII wiecznego właściciela Lubartowa Paweł Sanguszko wraz z matką Claude Sanguszko. W trakcie uroczystości miejskich otrzymał on honorowe obywatelstwo miasta Lubartów

25 października 1998

Dokonano poświęcenia nowego cmentarza komunalnego usytuowanego na gruntach zakupionych od Gminy Lubartów  zlokalizowanych u zbiegu Gazowej i Lipowej.

1 września 1999

W wyniku reformy systemu oświaty zorganizowano w mieście publiczne gimnazja przyjmujące młodzież po ukończeniu 6 – letniej szkoły podstawowej. Powstały:  Gimnazjum nr 1 przy ul. Legionów i Gimnazjum nr 2 przy ul. Lubelskiej.

27 kwietnia 2000

Powstaje Muzeum Parafialne przy parafii św. Anny. Pierwotnie mieściło się w górnej części kościoła, a od 2015 roku w wyremontowanym budynku starej plebanii.

26 lipca 2003

Uroczystość koronacji Obrazu z ołtarza głównego kościoła parafialnego w Lubartowie przedstawiającego św. Annę (tzw. św. Anna Samotrzeć) . Główne uroczystości z udziałem kilku biskupów, ponad 200 księży, zakonników, władz oraz licznych wiernych odbyły się przed lubartowskim pałacem.
Koronacji dokonał biskup lubelski ks. J. Życiński. 5 lat później kościół otrzymał godność bazyliki mniejszej. Dekretem papieża Benedykta XVI odczytał 26.07 biskup lubelski.

2 kwietnia 2005

Śmierć papieża Jana Pawła II. Lubartowianie spotkali się na specjalnej mszy św. odprawionej w centrum miasta, przy ul. Jana Pawła II zapłonęły znicze. W piątek 8 kwietnia wszyscy zgromadzeni przed telewizorami uczestniczyli w uroczystościach pogrzebowych na Placu św. Piotra w Rzymie.

9 kwietnia 2005

Upamiętnienie nauczycieli tajnego nauczania w Lubartowie pamiątkową tablicą wmurowaną w holu szkoły przy ul. Legionów (byłe Gimnazjum nr 1; obecnie Szkoła Podstawowa nr 1). Staraniem byłych uczniów upamiętniono 37 nauczycieli, którzy w okresie okupacji prowadzili tajne nauczanie.

26 lipca 2007

Oddano do użytku budynek hospicjum. Powstało z inicjatywy ks. Prałata A. Tokarzewskiego. Poświęcenia budynku dokonał abp. Józef Życiński w dniu odpustu ku czci św. Anny, nadając mu imię – zmarłego w 2006 roku – Księdza Prałata. Pierwszy pacjent został przyjęty w listopadzie.

2008

Rozpoczęło działalność Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej jednostka powstała z przekształcenia dawnych zakładów świadczących usługi komunalne mieszkańcom. Nowa firma jest w całości zakładem miejskim.

2009

W Lubartowie zorganizowano pierwsze przedszkola niepubliczne – istniejące do dziś placówki: Casper, Motylek i Fantazja.

13 września 2011

Powstaje Podstrefa Lubartów w ramach Specjalnej Strefy Ekonomicznej Euro– Park Mielec, usytuowana w rejonie ul. Gazowej, objęła początkowo 20 ha gruntów.

27 stycznia 2012

Rada Miasta podjęła uchwałę o powołaniu jednostki zarządzającej miejskimi obiektami sportowymi, organizującej imprezy sportowe, a z czasem prowadzącej działalność szkoleniową dla młodych adeptów sportu. Powstał MOSiR Lubartów.

28 września 2012

Przy Gimnazjum nr 2 (ul. Lubelska) zasadzono pierwszy w Lubartowie „dąb pamięci” poświęcony kpt. Wacławowi Lalce.

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie. Zachęcamy do zapoznania się z Polityką prywatnościRegulaminem.